بررسی بازی Resident Evil 7؛ باز پس گیری اصالت از دست رفته
بررسی بازی Resident Evil 7؛ باز پس گیری اصالت از دست رفته
سال ها بود که حسرت یک رزیدنت اویل اصیل به دل طرفداران بازی مانده بود. اغلب گیمرهای قدیمی از روندی که کپکام برای سری پیش گرفته بود راضی نبودند و در گفته هایشان شنیده می شد که بازی هایی مانند Outlast آینده ژانر وحشت هستند.
اما مشکل کجا بود؟ آیا صرفا اکشن شدن سری، رزیدنت اویل را از سبک و سیاق دل نشین اش دور کرده بود؟ مسلما اکشن بیشتر برای بازی های ترسناک مانع کم شدن رعب و وحشت در آن ها نمی شود. مثال بارز این امر در سری Dead Space دیده می شود؛ Dead Space ها عناوینی قدرتمند و جذاب بودند که در کنار اکشن هیجان انگیزشان، ریشه ترس را به مغز استخوان گیمر می رساندند.
با این حال رزیدنت اویل نتوانست حتی با اکشن شدن نیز راه به جایی ببرد. بخش های تیر اندازی و اکشن بازی پس از نسخه چهارم روند اشتباهی را پیش گرفت و توسعه دهندگان قسمت های پنجم و ششم، صرفا بازی هایی را می ساختند که پر شده بود از صحنه های سینمایی و بی محتوا.
تمامی المان های اصلی رزیدنت اویل اعم از معماهای مختلف و گیم پلی سخت و بقا محور بازی، تقریبا از دو نسخه شماره دار اخیر حذف شده بود و هر دو اثر بیشتر شبیه به Call of Duty های زامبی محور سوم شخصی بودند که حتی کیفیت شان هم در اندازه بازی نه چندان خوب اکتیویژن نبود.
نارضایتی ها بالاخره کپکام را به فکر وادار کرد و این شرکت قدیمی نهایتا تصمیم درستی برای آینده سری محبوبش اتخاذ کرد؛ بازگشت به ریشه ها. اما هیچکس نمی دانست کپکام دقیقا از چه ریشه ای صحبت می کند. با به نمایش درآمدن اولین تریلرهای بازی، تمامی علاقه مندان سری پاسخ خود را پیدا کردند.
اما پاسخی که آن ها دریافت کردند با نگرانی هایی هم همراه بود. برای اولین بار، قسمتی شماره دار از مجموعه اصلی رزیدنت اویل با دوربین اول شخص ساخته می شد و همه احساس می کردند که تمامی وعده های کپکام دروغی بیش نبوده و رزیدنت اویل ۷ نهایتا اثری خواهد شد که به بازی های ترسناک امروزی مانند Outlast و Amnesia شباهت بسیاری دارد.
خوشبختانه کپکام تا زمان عرضه بازی، نمایش های کوتاه اما جالب توجهی منتشر کرد و توانست با نشان دادن آنچه در بازی وجود دارد، اندکی خیال طرفداران مجموعه را آسوده کند. رزیدنت اویل ۷ به شدت بازی عجیبی است، پر از سورپرایز و صحنه های غافلگیر کننده. هر از گاهی گیمر را به شدت شگفت زده می کند و گاهی برای پیدا کردن راه حل معماهای موجود در بازی اعصابش را خرد می کند.
اما خبر خوب آن است که بدانید، رزیدنت اویل ۷ به معنای واقعی کلمه شباهت بسیاری به ریشه هایش دارد. اما حالا که صحبت از ریشه شد بهتر است به سوالی که برای بسیاری گیمرها مطرح شده بود پاسخ دهیم. با چند ساعت بازی کردن رزیدنت اویل ۷ مطمئنا متوجه می شوید که اثر مورد بحث شباهت بسیاری به نسخه ابتدایی دارد.
خانه ای که ایتان، کاراکتر اصلی بازی در آن به جستجوی همسرش می رود، تو در تو، تاریک، شبح زده و پر از درهای قفلی که باید برای باز کردن آن ها از صد معمای مختلف عبور کنید. با خواندن همین چند خط می توانید از شباهت بسیار زیاد بازی به نسخه ابتدایی با خبر شوید.
اما شباهت رزیدنت اویل ۷ به قسمت اول تنها به محیط و نوع معماهای آن ختم نمی شود. المان های بسیاری از سه گانه اصلی با ظاهری تازه و لباسی نو، پا به اولین رزیدنت اویل نسل هشتم کنسول ها گذاشته اند. به عنوان مثال اتاق های ذخیره سازی و جعبه نگهداری آیتم ها که مسلما گیمرهای قدیمی با آن ها خاطرات بسیاری دارند، در رزیدنت اویل ۷ نیز حضور پیدا کرده اند.
با این حال حضور این المان ها، نمادین نیست و بسیار مورد استفاده قرار می گیرند. علاوه بر این، المان جذاب بررسی ۳۶۰ درجه اشیاء در هفتمین قسمت رزیدنت اویل حضور دارد و بسیاری از معماها به واسطه آن حل می شوند. حال که صحبت از معما شد باید گفت که مهمترین ويژگی گیم پلی فرانچایز که سال ها از آن خبری نبود، دوباره پای خود را به سری گذاشته و رزیدنت اویل ۷ سرشار از معماهای گوناگونی است که گیمر را برای مدت زمانی به خود مشغول می کند.
اما مهمترین معمای موجود در بازی، خانه بیکرهاست. همانطور که گفته شد، خانه بیکرها تو در تو و پر از اتاق های مختلف است که برای دسترسی به هر کدام و به دست آوردن کلید هر یک باید ساعت ها وقت بگذارید. به معنای واقعی کلمه پیدا کردن کلیدها آسان نیست و باید برای به دست آوردن هر یک به حل پازل های مختلفی بپردازید.
پازل های رزیدنت اویل ۷ هم از تنوع قابل قبولی برخوردار هستند و مانع از سایه انداختن یکنواختی بر گیم پلی بازی می شود. از ویژگی های خوب و مهم بازی گفتیم و تنها مهمترین نکته آن از قلم افتاده است.
.
گیم پلی بازی ۱۸۰ درجه با آثار اخیر مجوعه تفاوت دارد و نمی توانید به راحتی اسلحه به دست شوید و هر چه مهمات دارید را خرج چند موجود بی شاخ و دم بکنید. باید مهمات و بسته های سلامتی خود را مدیریت کنید و در جای مناسب و زمان به موقع از آن ها استفاده کنید. در غیر این صورت بازی برای شما به شدت دشوار می شود و روند گیم پلی گیمر را به شدت مجازات خواهد کرد.
همین مورد بر ترس موجود در بازی می افزاید و استرس را به جان گیمر می اندازد. به استرسی که حالت بقا بر بازی حاکم می کند، صحنه های خشن و ترسناک بازی را هم اضافه کنید تا بفهمید با چه هراسی رو به رو خواهید شد. خوشبختانه دوربین اول شخص نیز که موجب نگرانی بسیاری از طرفداران شده بود هم بر ترس بازی افزوده است؛ چرا که دوربین اول شخص تا اندازه بسیار زیادی زاویه دید کاربر را محدود می کند و گاهی باعث می شود از چیزی بترسید که حتی آن را نمی بینید.
از نظر نگارنده، دوربین اول شخص از تمامی جهات انتخاب خوبی برای رزیدنت اویل ۷ به حساب می آید و به گونه ای مکانیزم گیم پلی را شبیه به سه گانه اصلی می کند. چرا که در نسخه های ابتدایی هم زاویه دید گیمر بسیار محدود بود و به همین منظور نمی توانست آگاهی دقیقی از آن چه در محیط قرار دارد پیدا کند.
علاوه بر این، نشانه گیری در سه گانه اصلی آنقدرها دقیق نبود و همین موضوع باعث می شد تا چند گلوله ارزشمند خیلی راحت به هدر روند. نشانه گیری در رزیدنت اویل ۷ هم همین رویه را دنبال می کند و مکانیزمی خشک و سخت دارد. همین موضوع باعث شده تا گیمر نتواند با در دست گرفتن یک اسلحه به راحتی بازی را به اتمام رساند.
مکانیزم خشک سیستم تیراندازی، باعث می شود که قدر مهمات تان را بیشتر بدانید و تا جایی که می شود در خرج کردن آن ها صرفه جویی کنید. همه چیز در بازی سر جای خود قرار گرفته و نتیجه نهایی سرگرم کننده، وهم آلود و جذاب است.
خوشبختانه توسعه دهندگان بازی، به داستان و گرافیک رزیدنت اویل ۷ هم توجه ویژه ای داشته اند. داستان بازی به لطف قلم ریچارد پیرسی که در کارنامه اش نویسندگی بازی Spec Ops: The Line دیده می شود، گیرا و جذاب است و از پیچیدگی های داستانی خوبی بهره می برد. داستان بازی را شاید بتوان متفاوت ترین در سری دانست؛ چرا که اغلب داستان های مجموعه رزیدنت اویل کلیشه ای بودند و تنها روایت خوبشان گیمر را به خود جذب می کرد.
اما داستان رزیدنت اویل ۷ شروعی خوب دارد و رفته رفته جذاب و جذاب تر هم می شود و در پایان کاملا گیمر را شگفت زده می کند. در کنار داستان خوب بازی، گرافیک هنری خوب رزیدنت اویل ۷ نیز خودنمایی می کند. سایه پردازی بازی دیوانه کننده است؛ حتی گاهی اوقات باعث می شود از سایه خودتان هم بترسید.
در کنار سایه پردازی فوق العاده بازی، افکت های نور و انعکاس آن نیز به شدت خودنمایی می کنند. با این حال برخی اوقات اندکی در پدیدار شدن بافت ها وقفه ایجاد می شود که احتمالا با به روزرسانی های اولیه این مشکل رفع خواهد شد.
با این حال بزرگترین مشکل بازی صداگذاری آن است. بارزترین مشکل این بخش را شاید بتوان در صدا گذاری اسلحه مشاهده کرد. صداگذاری سلاح ها بسیار بی کیفیت و غیر واقعی بوده و تا حدودی حس خوب استفاده از سلاح گرم در بازی را از بین برده است. با این حال موسیقی ها درسطح کیفی خوبی قرار دارند و هنگام اجرای مراحل بر جذابیت بازی می افزایند.
حال نوبت آن رسیده که در پایان متن به سوال مطرح شده در بالا پاسخ دهیم. مسلما با توجه به متن بررسی می توانیم بگوییم که کپکام بدون هیچ کم و کاستی به وعده خود عملکرده و تمامی سعی خود را برای راضی نگه داشتن طرفداران قدیمی این مجموع انجام داده است.
در پایان باید گفت که رزیدنت اویل ۷ از تمامی جهات بازی بسیار خوبی است و حتما ارزش تجربه کردن دارد. اما بازی مورد بحث برای دوست داران سبک اکشن توسعه نیافته است و اگر از رزیدنت اویل ۷ چنین انتظاری دارید، مسلما از بازی کردن آن نا امید خواهید شد. اما اگر از طرفداران قدیمی این سری هستید مسلما تجربه این اثر به شما توصیه می شود.
The post appeared first on .